𝓑𝓮𝔂𝓸𝓷𝓭 𝓞𝓷𝓮 𝓓𝓲𝓶𝓮𝓷𝓼𝓲𝓸𝓷

وقتی میگه برام بیار و بعدش خودش مشغول حرف زدن میشه و تهش میگه نه دیر آوردی و دیگه میلم پرید و بریزش بیرون، بله قطعاً بهم برمیخوره! :) ولی خب چون ته قلبم اینجوریم که باور دارم این مدل برخوردا نشونه‌ی اینه که همه چیز رو به راهه و پرچم سفید بالاست وگرنه کاملاً برج زهرماره، برخوردن و ناراحت شدنم در عرض چند دقیقه از بین میره :)

این اتفاقات و حرف زدن و گفتن و خندیدن و قهر و دلخوری و درمجموع همه چیز رو دوست دارم و بهم احساس خوبی میده. این تغییرات یعنی همه چیز خوبه وگرنه هردو خوب بلدیم که برام هم قیافه بگیریم و خودمون رو بزنیم به اون راه... این ارتباطیه که درسته کامل و بی نقص نیست ولی زنده و واقعیه. جایی که دلخوری هنوزم معنا داره و خنده‌های بعدش ارزشمنده :)