𝓑𝓮𝔂𝓸𝓷𝓭 𝓞𝓷𝓮 𝓓𝓲𝓶𝓮𝓷𝓼𝓲𝓸𝓷

نه که زندگی رو تعطیل کرده باشم و مدام درحال فکر کردن بهش و غصه خوردن باشما، اما همیشه ته دلم یه چیزی هست که میدونم اکلیل‌های به جامونده از قندجانه ♡

یه چیزی تو وجودم برق میزنه که نمیتونم نادیده بگیرمش و دوستش نداشته باشم... گرچه اخمالوی بی‌حوصله‌ی بداخلاقه (برای من) اما من هنوزم اون قندِ خندونِ پرانرژی می‌بینمش :)

امروز جای اینکه ناراحت باشم، رو مودیم که دلم میخواد محکم گازش بگیرم و بگم تو هنوزم دوست خوب منی بداخلاقِ اخمالو... :)