𝓑𝓮𝔂𝓸𝓷𝓭 𝓞𝓷𝓮 𝓓𝓲𝓶𝓮𝓷𝓼𝓲𝓸𝓷

درحالیکه شیفت عصر بسیار شلوغ و‌ بدی داشتیم، وسط شیفت باتری جسمم یهویی خالی شد و حس کردم دیگه نمی‌کشم اما چون همه چیز خیلی بهم ریخته بود و بچه‌ها داشتن تو سر خودشون میزدن نمیشد از ادامه‌ی شیفت انصراف بدم و مجبور بودم هرجوری هست کار رو جمع کنم... ):

الان اونقدری له و داغونم که اگر مامان منتظرم نبود قطعاً ترجیح میدادم تو محل کار بخوابم تا صبح...