𝓑𝓮𝔂𝓸𝓷𝓭 𝓞𝓷𝓮 𝓓𝓲𝓶𝓮𝓷𝓼𝓲𝓸𝓷

چند روزی میشه که اینستاگرام، تلگرام و واتساپم رو دی‌اکتیو کردم و بین خودم و اطرافیان یک حصار نامرئی کشیدم... نه اینکه افسرده شده باشم و دور از این فضا در حال گریه و زاری باشم! فقط احساس میکنم زیادی خودم رو درگیر کرده بودم و نیاز دارم برای مدتی در انزوا باشم و به خودم بپردازم...

این روزها برخلاف قبل، تقریباً هر روز یک فیلم دیدم، تو این مدت دوتا رمان خوندم، سعی کردم خودم رو از اخبار و مکالمات منفی دور نگه دارم و بابت همه چیز خوش بین و شکرگزار باشم...

درمجموع میشه گفت حالم خوبه و به اتفاقات خوبی که در راه هستن امیدوارم و تا زمانی که اون اتفاقات اکلیلی کننده رخ ندادن، ترجیح میدم تو پیله ی تنهایی خودم باشم و روابطم با افرادی غیر از خانوادم محدود به ارتباطات تو محیط کاری باشه و خارج از اون محیط با هیچ دوست و همکاری مکالمه و ارتباطی نداشته باشم...

امیدوارم خیلی زود بیام اینجا و از اکلیل هایی بنویسم که پاشیده شدن تو قلبم و ذوقم رو بهم برگردوندن...